Cech Bimbrowniczy

grzehu1991

Ciepło było i wesoło na babcinym podwórku. Zjechała się cała familia, około 20 osób. Dzieciarni sztuk 10, latało w tę i z powrotem po pustej wiejskiej uliczce, rysowało krędą po asfalcie, bawiło w chowanego i jeżdźiło rowerami. Tylko Grześ był ograniczony do poruszania sie po drogach bitych. Maił sześć lat, i nadal zapieprzał na rowerku z bocznymi kółkami... Toteż Agata, o rok starsza siostra owego nieszczęśnika, postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce i nauczyć brata jazdy na dwóch kołach. Tylko dwóch kołach!
Ten jednakowoż skory nie był, no może było to coś s stylu "i chciała bym i boję się". Ale starsza siostra zawsze władczą będąc, siłą mocą, prośbą i groźbą, postawiła na swoim.
Drżąc cały z emocji, mając świadomość pozbawienia jego małego, zielonego rowerka tylnych kółek, usiadł, utrzymywany w równowadze przez Agatę. Ruszyli przez podwórko. Swiadomość, że siostra pcha go naprzód utrzymując go w jakim takim pionie dodawała mu otuchy.
Niepewny swego losu, pytał czy go trzyma, aż w końcu nie usłyszał odpowiedzi. Jechał sam, bez kólek, bez pomocnej dłoni dziewczyny.
Zgrzyt giętego metalu oderwał strszyznę rodzinną od delektowania się kawą.Tego dnia, nauka skonczyła sie na zdartym do krwi kolanie i zgniecionym blaszanym błotniku. Ale Grześ złapał bakcyla...
Kalejnego, równie pięknego jak poprzedni dnia, kiedy słońce stało juz dość wysoko nad horyzontem, wyprowadził swoją zieloną maszynę, doprowadzoną do stanu używalności przez ojca, na drogę. Peerelowski asfalt był nawet gładki, a lekka pochyłośc terenu ułataiwała start adeptowi kolarstwa. Jakoż i bez niczyjej pomocy ruszył. Początkowo wszystko szło głądko, ale jakieś 100m od miejsce wyruszenia stałą mućka, monotonnie żując trawę i inne zioła. Jej wystawiony w stronę nadjeżdżającego olbrzymi, łąciaty zad rósł w oczach, jadącego z zawrotną prędkośćią 20 km/h Grzesia. Gdy był juz blisko, uświadomił sobie z przerażeniem, że nie potrafi skręcać... ani hamować... bo tego nie obejmował wczorajszy kurs...
Wielki tyłek bydlęcia rósł mu w oczach z oszłąmiającą prędkością. Niedługo wpakuje się centralniue w dupę zwierza...
Ale pomysłowy zawsze chłopak, na sekundy przed dupnym zderzeniem, położył się w tawę. Czarne kopyto przestraszonej krowy śmignęło o cetymetry od głowy leżącego bez ruchu młodzieńca. Ten odturlał się, pochwycił rower i kłusem uciekł na babcine podwórko
Ale z roweru już nigdy, mimo początkowych niepowodzeń, nie zrezygnował, czego dowody macie codziennie przed oczami.

frikki

hahahaha fajnie to musiało wyglądać xDD
uśmiałabym się bardziej, gdybyś jednak w ten zad wjechał... xDD

grzehu1991

To jest najlepsza historyjka rodzinna Very Happy

frikki

lol... nie dziwię się xD

grzehu1991

tylko zawsze opowiadam ją ze wstydem. A ile mitów obrosło wokół niej;p

Żochy

a jakich to mitów?? xDD hah

frikki

grzehu1991

Popełniłeś błąd w pisoeni mojej ksywy...................

No kto to opowiada to dodaje barwne i jak mu się zdaje zabawne szczegóły, które jednakowoż nie miały miejsca

frikki

grzehu1991

Moje imię zgodnie z rozkazem 910821 pisze się przez "H"

Żochy

a może nie zmieniaj tematu tylko te mity byś opowiedział xD
czekamy xD (napewno jakieś znasz)

Werther Young

Bu, mitów dalej nie napisałeś, grzehu ;<
Ale historia pierwsza klasa, przyłączam się tylko do ubolewań Frikki - szkoda, że jednak owo "dupne zderzenie" faktycznie nie miało miejsca... ;P